Ülfet, insanlarla ahenk içinde olmak, imtizaç etmek, barış içinde yaşamak anlamında ahlâkî bir mefhumdur. Alışmak, alışkanlık kazanmak, huy edinmek olarak da bilinir. Gazzâlî’ye göre ülfet güzel ahlâkın, ayrışmak kötü ahlâkın neticesidir. Güzel ahlâk karşılıklı sevgiyi, kötü ahlâk nefretleşmeyi, kıskançlığı doğurur.[1] Bir başka açıdan ülfet “dostluk ve arkadaşlık kurmak, cana yakın olmak veya münâsip kimselerle güzel […]
