Münekkit Adam “Ey insafsız ve dikkatsiz ve imânı zayıf, felsefesi kavî, hodbin, münekkit adam!”[1] Üstâd Bediüzzaman Hazretleri bu cümlede münekkit adamı tavsif ediyor. Münekkit marazına tutulan bir adam öncelikle insafsız oluyor. Sonra sözünün hem kendisine, hem de muhatabına zararını düşünemeyecek kadar dikkatsiz olmalı ki; zaaf-ı îmân ile bu hatayı irtikâb edebiliyor. Münekkit adamın felsefesi de […]